Bir edim ya da bir süreç olarak ‘uyarlama’ farklı disiplinler içerisinde kullanılmış ve ‘uyarlama’ zaman, toplum ve uyarlayanın amacıyla ilintili olarak belirli hedefleri gerçekleştirerek yıllardır edebiyat ve tiyatroda uygulanmıştır. Doğru/esas uyarmanın niteliği üzerine fikir birliği bulunmamaktadır, bunun yanı sıra, edebiyat eleştirmeni Profesör Linda Hutcheon’ın belirttiği gibi, özellikle 2006 yılı sonrası adaptasyon teorisinin sınırları genişletilmiş ve daha kapsamlı fikirler ortaya konulmuştur. Bu çalışmada, çağdaş İngiliz oyun yazarı Tim Crouch tarafından kaleme alınan Shakespeare uyarlamaları seçili oyunlar, kimi durumlarda uyarlama eserlerin orijinal metin ile hem yakın benzerliklere hem de farklılıklara sahip olabileceğini göstermiştir. Üst sınıfa ait insanlar üzerine anlatıların sunulduğu Shakespeare oyunları, bu oyunlarda yer alan göz ardı edilmiş ikincil karakterlere vurgu yapılarak Crouch’un oyunlarında yeniden anlatılır ve yeniden üretilir. İnsan oğlunun doğasına, istek ve dürtülerinin sınırlarına değinerek Crouch görünür olmayan Shakespeare karakterlerini çağdaş sahneye genç seyircilerinin gözü önüne taşır. Bu çalışma ile, Crouch’un Shakespeare oyunlarından uyarlanmış olan oyunlarının yeniden yaratım aşaması oyun yazarının muhatap olarak genç seyircileri seçmesi ve oyunlarını icra ederken yeni çağdaş tiyatral teknikler kullanma eğilimi dikkate alınarak açığa çıkarılacaktır.
Atıf: Bozkurt, K. (2022) Genç Seyirciler için Shakespeare’e Yeniden bir Bakış: Tim Crouch’un Shakespeare Uyarlamaları. Journal of Literature and Humanities, 68, 9-16.